وَ نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَهً وَ بُشْرى لِلْمُسْلِمینَ
حضور دانش آموز پایه دهم آقای مهدی شاه بیک در صدا و سیما
قرآن، پندی است که ژرفای ضمیر را تکان می دهد؛ داروی شفا دهند ه ای است که سینه ها را از آلودگی های گناه و پلیدی های شرک پاک می کند؛ چراغ فروزانی است که تاریکی های جهل و خرافه را می شکافد؛ مایه رحمت برای مؤمنان و زمینه ساز دوری بیشتر کافران و کوردلان است.
آری! هر کس به آیات قرآن عمل کرده و مفاهیم آن را در قلب و جانش باور کند، رحمت خدا بر او نازل شده و آلام روحی و جسمی اش تسکین می یابد و در مقابل، کسی که از این خوان گسترده ی نعمت بهره ای نبرده و نسبت به احکام و معارف آن بی اعتنا باشد، بر گمراهی اش افزوده می گردد؛ چرا که حجت بر او تمام شده و نعمت را تبدیل به نقمت کرده است. در این آیه بیان شده است که قرآن کریم از هیچ مطلبی که در راه رشد و کمال آدمی نیاز باشد، فروگذار نکرده است. به عبارت روشن تر، هیچ موضوعی نیست که در قرآن برای آن راه کار دینی ارائه نشده باشد؛ اگرچه این راه کار به صورت بیانی کلی و فراگیر باشد. آیا ابلهانه نیست که چنین سرمایه ی عظیمی از علم و دانش را وانهاده و به دنبال علوم ناقص و پر از اشتباه بشری برویم؟!
ما معتقدیم آنچه مورد نیاز انسان براى زندگى معنوى و مادّى است، اصول آن در قرآن مجید بیان شده است، براى اداره حکومت و مسائل سیاسى، روابط با جوامع دیگر، اصول همزیستى، جنگ و صلح، مسائل قضایى و اقتصادى و غیر آن ضوابط و قواعد کلّیهاى بیان شده که به کار بستن آنها، فضاى زندگى ما را روشن میسازد.